باور مکن تنهائیت را ....
روزگاری ، بنده ای نزد عیسی پیامبر رفت و با او گفت:
«یا عیسی، من هم می خواهم چون خدا باشم ... بیافرینم ... حیات بخشم ... نفس به نفس موجود زنده ای
دهم...»
عیسی پیامبر فرمود : پیغام تو را به خدا می رسانم ؛ فردا برای گرفتن پاسخت پیش من بیا.
فردا بنده نزد عیسی پیامبر رسید و پاسخش را طلب کرد ؛ عیسی پیامبر از جانب خداوند متعال فرمود:
«به آن بنده ی طالبم بگو او هم می تواند بیافریند...نفس او هم می تواند موجب حیات موجودی باشد...تنها
کافیست کالبد هر موجودی را که می خواهد خالقش باشد از گل بسازد ، سپس در آن بدمد...»
بنده ی مومن مسرور از پیغام خداوند متعال شروع به ساختن کرد ...آهوی زیبایی از گل ساخت و در آن
دمید ...
آهو حیات یافت ... زنده شد ، مقابل چشمان بنده شروع به جست و خیز کرد و سپس به سمت دشت
دوید ... بنده که سر از شوق نمی شناخت...رویش را به سمت عیسی پیامبر گرداند؛ بسویش رفت تا از او
تشکر کند...وقتی به او رسید و زبان به تشکر گشود رویش را به سمت دشت چرخاند تا آهویش را به
عیسی پیامبر نشان دهد که دید...از آن آهو جز تندیسی از گل چیزی بر جای نیست...
با دلخوری از عیسی پیامبر علت را جویا شد و او چنین فرمود:
«هان! فرق تو وخدا در آفرینش همین است... در بخشش حیات و ربوبیت...؛
اگر بتوانی چیزی رابیافرینی که هیچگاه از او چشم بر نداری آن همیشه زنده و دارای حیات خواهد بود...»
حالا بعد از خواندن این روایت در نمازهایم هنگامی که دستانم را برای قنوت به پیشگاه حضرتش بالا می
آورم ،به قصد انگشتانم را اندکی تکان می دهم، با این کار از حرکتشان یقین میکنم که او هم اکنون و همیشه
ی همیشه هایم به من نظر دارد، بی چشم داشت نگاهم می کند،بی خستگی و منت میشنودم...و خالقانه اجابتم
می کند؛ پس با نیروی مضاعفی دعاها و خواست هایم را برایش زمزمه میکنم...
شریعتی که در آن حکم‌ها قیاسی نیست
خدا کسی است که باید به دیدنش برویم
خدا کسی که از آن سخت می‌هراسی نیست
فقط به فکر خودت باش، ای دل عاشق
که خودشناسی تو جز خدا شناسی نیست
به عیب پوشی و بخشایش خدا سوگند
خطا نکردن ما غیر ناسپاسی نیست
دل از سیاست اهل ریا بکن،خود باش
هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست فاضل نظری